جسد سالم یک زن پس از 367 سال

 

جسد مومیایی خاندان امپراتوری "مینگ"جسد متلاشی نشده و نسبتا سالم زنی از خاندان امپراتوری "مینگ" که در سالهای 1368 تا 1644 و برای 276 سال در چین حکمرانی می کرده اند در "تایژو" در شرق ایالت جیانگسو در چین کشف شد.این امپراتوری در حدود 367 سال پیش از بین رفته است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حمام های قدیمی اردبیل و بی توجهی مسئولان (خصوصیات و فرهنگ حمامهای قدیمی)

حمام از گذشته های نه چندان دور تا حال دچار دگر گونی های بسیار شده است. امروز هرخانه و آپارتمانی به برکت آب لوله کشی و گرمای آبگرمکن و یا موتورخانه و... در یک فضای دست کم یک متر در یک متر حمام ساخته شده است. در صورتیکه قدیم جز کاخ شاهی و عمارات معدودی از افراد متمول که متضمن حمام بود، هیچ خانه ای حمام نداشت بلکه در محله ها حمامی بود ،که همه اهالی مرد و زن به نوبت از آن استفاده می کردند. در شرح تاریخ حمام محله یعنی حمام های خارج از خانه به دو بخش کاملا مجزا بر می خوریم :پیش از لوله کشی آب و پس از آن .

در  دوره  پهلوی حمام از وضع سنتی خارج شد. معماری ساختمان آن تغییراتی فاحش یافت ،و به دو  بخش تقسیم شد یکی حمام عمومی و دیگری خصوصی.

چون قصد شرح خزینه را داریم، از پرداختن به حمام در دوران لوله کشی آب صرفنظر می کنیم و با ملاحظه تنگی زمان به توصیف حمام های پیش از لوله کشی می پردازیم .

معماری حمام : بدیهی است که پیش از لوله کشی آب برای اینکه آب به اصطلاح سوار بر حمام شود، حمام ها را در جای گود و در مسیر آب می ساختند تا امکان انتقال آب از طریق جوی امکان پذیر باشد. همین عامل و مواردی دیگر، معماری خاصی را برای طراحی بنای حمام به معمار بنا دیکته می کرد که کمابیش دستور العمل واحدی بود برای تمام حمام های سراسر ایران زمین .

در فرهنگ غنی و دیر پای ایرانیان آب احترام والایی داشت. این جایگاه و اهمیت پاکیزگی و استحمام در این فرهنگ در حافظه تاریخ معماری این مردم چنان اثر مثبتی داشت ،که ذوق هنری آنان در طراحی بنای حمام های قدیمی تبلور دلپذیری یافته است. وجود حمام های برجای مانده در جای جای این سرزمین گواهی است بر این ادعا. این مختصر،شرح آن معماری دل انگیز حمام های قدیم را بر نمی تابد .

بنابر این فهرست وار به فضا های آن نوع حمام اشاره می رود:

راهرو:راه پله ای  بود که مشتری را از در ورودی به سربینه در زیر زمین هدایت می کرد.

سربینه : به اصطلاح امروز رختکن یا جامه کن بود که صفه (= سکو=غلام گردشی ) دور تا دورش ساخته شده بود. زیر سکو محفظه هایی برای کفش و رویش سطحی برای استقرار مشتری و تعویض لباس بود.

حوض سربینه :در وسط فضای سربینه حوضی با پاشویه تعبیه شده بود که مردم هنگام خروج از سربینه پایشان را درآن می زدند و در پاشویه می شستند و نیز وضو در آن می ساختند .

راهرو : از فضای سربینه، راهرویی نسبتاً تنگ به گرمخانه می رسید که سبب تنگی راه این بود تا به سرعت  هوای گرم گرمخانه از حمام خارج نرود.

گرمخانه : فضای اصلی حمام ،گرمخانه بود که در آن حوضی  برای شنا و بازی جوان ها به نام چاله حوض قرار داشت ،که شبیه استخر های امروزی بود.محل اصلی حمام های قدیم خزینه بود که در همین گرمخانه ساخته می شد. خزینه حوضچه ای بودکه زیرش دیگ فلزی حمام قرار داشت و آب آن گرم بود .زیر دیگ آتشدان را می ساختند که در آن با افروختن بوته و هیزم و...آب حمام را گرم می کردند . در کنار خزینه حوضچه دیگری با آب ولرم یا سرد قرار داشت.

واجبی خانه :در راهرو گرمخانه راهی جدا می شد و به فضایی می رفت که واجبی خانه می گفتند. مردم برای زدودن موهای زاید با پودر واجبی بدانجا می رفتند.

از خصوصیات دیگر حمام های قدیمی اینکه بام آن ها تقریبا همسطح معبر و کوچه بود با گنبدهای متعدد سقف سربینه و گرمخانه و...

آتشدان:در زیر دیگ خزینه آتشدان قرار داشت، جایی برای سوزاندن سوخت و تونتاب نام کسی بود که وظیفه داشت با سوزاندن هیزم  یا بوته و یا پهن و ... در آتشدان، آب را گرم نماید.آتشدان یا تنوره را تون یا تیون وگلخن هم گفته اند.

 از تون حمام به وسیله مجراهای متعددی هوای گرم و دود حاصل از سوختن خارج می شد. این مجراهای پیچاپیچ، خان نام داشت.

در حمام های آن روزگار دلاک نقش مهمی ایفا می کرد. وی کیسه می کشید ، لیف می زد و مشتمال می داد. برخی از رجال و اعیان و اشراف دلاک مخصوصی داشتند که با خودشان به حمام می آوردند.

در حمام مردانه لنگ مورد نیاز بود و در حمام زنانه  مراسم متعدد زنانه نظیر حمام زایمان و... به اجرا در می آمد. طاس و دولچه و سفیداب ، قطیفه و قالیچه و بغچه و... از لوازم متعدد مورد نیاز حمام های تهران قدیم به  شمار می رفت .حنا گذاشتن و رنگ کردن مو و بسیاری دیگر از تشریفات حمام های قدیمی به حساب می آمد. زالو انداختن وحجامت و پاره ای دیگر از اعمال نیز در آن حمام ها انجام می پذیرفت. رگ های امیر کبیر آن مرد بی نظیر سرزمینمانرا به فرمان ناصر الدین شاه در حمام دریدند.

در پایان مطلب به خزینه و پاره ای از عادات و رسوم مردم در استفاده از آن اشاره می شود .امروز به لحاظ بهداشتی باور برخی از آن ها بسیار سخت است:

مردم بعد از اینکه کیسه می کشیدند و لیف می زدند دلاک با لگنی آب روی تن آنها آب می ریخت، و آن ها داخل خزینه می شدند تا خود را بشویند و از حمام خارج شوند.تنظیم گرمای آب خزینه با تون تاب بود تا با کم و زیاد کردن سوخت آن را تنظیم کند.گاهی آب خزینه آنقدر گرم بود که برای کودکان و بسیاری از مردم گرمای آب آزار دهنده و حتی سوزنده بود.علت این بود که دما سنج و وسیله ای برای نظارت گرمانبود. وقتی آتش زیاد می شد آب خزینه تا حوالی جوشیدن گرم بود و زمانی هم که آتش تمام می شد دمای آب هم تنزل می کرد.

مردم اعتقاد داشتند آب خزینه خاصیت های زیادی دارد. مثلاً زخم و جراحت را خوب می کند و درد وضرب دیدگی را درمان می نماید. بنابراین هرکس زخمی  بر بدن داشت، نظیر قمه خوردگی و جراحات از چاقو وغیره و هر پارگی به صورت باز یا کوفتگی در بدنش بود، وارد خزینه می شد. خزینه ای که آب محدودی داشت و همه مردم از آن استفاده می کردند . حتی گاهی که پارچه و کهنه روی زخم را که بر اثر خشک شدن خون و چرک و چسبیدگی نمی توانستند، از پوست جداکنند، مجروح را به همان وجه داخل آب می کردند تا محل زخم خیس بخورد و بتوانند پارچه را جدا کنند..

بیماری هایی نظیر کچلی،دمل،ثبور بدن و جوش نیز در شمار بیماری هایی بود که آب خزینه باید معالجه اش می کرد.

روز های دهه محرم قمه زنان را نیز خزینه دارالشفا بود. یعنی سر های شکافته از قمه را در آب خزینه می کردند  می شستند.بنابراین اگر روز های نخست در خزینه آبی زلال  وجود داشت، پس از مدتی تبدیل به خونابه ای گلگون می شد و تا زمانی که آب خزینه را عوض نمی کردند، روزهای متوالی مردم مجبور بودند با آن آب خون آلوده خزینه، استحمام کنند.

مجال کافی نیست تا شرح این ماجرا سرآید، اما گوشزد این نکته خالی از لطف نیست که بیماران پوستی دیگری هم نظیر سوزاکی ها و سیفلیسی ها و... نیز برای استحمام خویش جز خزینه حمام  جایی را نداشتند و برای آنان محدودیتی در نظر گرفته نمی شد..باید در نظر داشت این امر در حالی ادامه حیات می داد که زنان نیز با وضع جسمی خود از همین آب استفاده می کردند .

مراسم حمام زایمان ونظیر آن را هم باید به شمار مشتری های حمام آن روزگار باید افزود،که آن زنان در همان  آب می رفتند و به استحمام می پرداختند .

 بنابر بعضی  باور ها و برای رفع پاره ای درد ها گاهی به مردم توصیه می شد، لازم است، آب خزینه را کمی بنوشند،و آن ها هم از آن آب می نوشیدند.

حمام قرادگنک
حمام حاج محسن
حمام حاج شیخ
حمام آقانقی
حمام یعقوبیه
حمام میرزاحبیب
حمام ابراهیم آباد
حمام زینال
حمام منصوریه
 حمام تاریخی اوچ دکان
حمام پیر
حمام سرچشمه
حمام اوچ دکان
حمام پیرزرگر

حمام اوچ دکان یکی از حمام های تاریخی اردبیل به شمار می رود که درسال 1259 ه. ق. توسط شخصی از خاندان صادقی ساخته شده

 

 

عکس /  رضا زارع

جفته ئیلی یا سال مشروطیت در اردبیل

در دوره مشروطیت خشکسالی شدیدی در اردبیل اتفاق افتاد که در  بهار سال ۱۲۸۵شمسی قیمت گندم به هر من۵/۴قران رسید با کمبود گندم در شهر اردبیل تجار دست به امداد عمومی زده و افرادی همچون حاج میرزا محمد برادر آقا میرزا علی اکبر مجتهد و حاج محمد صراف و اسماعیل بیگ شیروانی آرد زیادی از روسیه وارد نموده شهر را از یک قحطی بزرگ رهانیدند. این سال را جفیه ئیلی نامیده اند زیرا علامت روی کیسه های آرد به شکل جفته بوده است.

بر اساس نوشته های محسنی که مقداری از این دست نوشت در موسسه موجود می باشد در این عمل خیر ابتدا آرد را جیره بندی نموده و فردی بنام میر محمود محمد زاده برای توزیع و نظارت در پخت آن از سوی انجمن انتخاب شده بود .

 

«صدور فرمان مشروطه» به روایت تصویر

 

انقلاب مشروطيت با گران شدن قند و شكر به علت جنگ ژاپن و روسيه در خاور دور، آغاز شده بود و روي بهاي ساير اجناس تاثير گذاشته بود، زيرا كه علاء الدوله حاكم تهران بدون توجه به علت گراني كه از خارج تحميل شده بود چند تاجر از جمله سيد هاشم قندي را فلك كرده بود كه بازاريان به روحانيون متوسل شدند و اعتراض و اعتصاب و تحصن آغاز شد.

14 مرداد ماه یکصد و پنجمین سالروز صدور فرمان مشروطیت است.
 
به گزارش فرارو، 14 مرداد ماه 1285 شمسی مظفرالدين شاه با خواست چهارگانه متحصنين در قم و شهرري و... كه شمار آنان به بيش از ده هزارتن رسيده بود موافقت كرد و دستور داد كه كالسكه هاي سلطنتي و درشكه هاي موجود در تهران براي باز گرداندن متحصنين به شهرري فرستاده شوند و در تهران با عين الدوله رئيس الوزراء براي اجراي خواستهاي خود مداكره كنند.

اين مذاكرات ماه بعد (ژانويه سال 1906 ) به صدور فرمان تاسيس عدالتخانه (مجلس شورا) انجاميد.

انقلاب مشروطيت با گران شدن قند و شكر به علت جنگ ژاپن و روسيه در خاور دور، آغاز شده بود و روي بهاي ساير اجناس تاثير گذاشته بود، زيرا كه علاء الدوله حاكم تهران بدون توجه به علت گراني كه از خارج تحميل شده بود چند تاجر از جمله سيد هاشم قندي را فلك كرده بود كه بازاريان به روحانيون متوسل شدند و اعتراض و اعتصاب و تحصن آغاز شد.
 
در اين ميان روحانيون با فروش زمين مجاور امامزاده سيد ولي با اجازه شيخ فضل الله نوري به بانك روس مخالفت كردند و مردم باتخريب عمارتي كه در آن زمين در حال احداث بود جرات بيشتري براي اعتراض كردن به دست آوردند و بر دامنه اعتراضات و اعتصابات افزوده شد تا به تاسیس مجلس ملی انجامید.

هر چند که دوره استبداد صغیر محمد علی شاهی دوره سرکوب جنبش مشروطه بود، اما مجاهدت‌های سرداران و ملت مقاوم ایران از بختیاری‌های دلاور گرفته تا آذری‌های سلحشور در نهایت با تسخیر پایتخت به دست مشروطه خواهان پایان یافت و محمد علی شاه به سفارت روسیه پناهنده شد و به او امان داده شد تا از کشور خارج شده و به بندر  ادسا در روسیه بگریزد.

عکس هایی از انقلاب مشروطه را در اینجا مشاهده می‌کنید

آغاز قیام در تبریز



مجاهدين مشروطه خواه پس از فتح تهران



تهیه غذا برای متحصنین سفارت انگلیس



ستارخان و باقرخان سردار و سالار ملی



تشییع پیکر یکی از مجاهدین



نیروهای مجاهد تحت فرمان ستارخان



آغاز قیام در تبریز



زندانیان نیروهای مشروطه خواه



سیاح محلاتی که خود نیز در شمار گرفتاران این دوران بوده است در خاطرات خود نوشته است: «به حبسیان، جز دو قرص نان و خیار زرد چیزی نمی دادند».

زندانیان نیروهای مشروطه خواه



این زندانی نوشته: «رنگها از آفتاب سیاه شده موها دراز گردیده، شکل و قیافه‌ها تغییر نموده، با آن وضع عکس انداخته به استبدادیان هدیه می‌کردند.»




سيد حسن تقي زاده نماينده مجلس از تبريز و سيد حسن شريف زاده كه توسط عباسعلي آهنگر و سه تن ديگر در تبريز با گلوله كشته شد.

اجتماع مشترك مشروطه‌خواهان مسلح با علما



اجتماع مشترك مشروطه‌خواهان مسلح با علما در شهر اصفهان؛ اين عكس پس از خلع ظل‌السلطان حاكم اصفهان توسط مشروطه‌ خواهان گرفته شده است.

آقا سيد عبدالله بهبهاني



ورود ستارخان و باقرخان به تهران از دروازه گمرك



ستارخان و فرزند خردسال وي يدالله ستاري



وقتي پاختيانوف، كنسول روس به ستارخان پيشنهاد كرد كه بيرقِ كنسولخانه را به سردرِ خانه اش بزند تا در امانِ دولت روس باشد و از آن گذشته نويدِ سمت قراسوراني آذربايجان را به او داد: ستار جمله اي گفت كه در تاريخ ماند: « ژنرال كنسول، من مي خواهم كه هفت دولت به زير بيرقِ دولت ايران بيايند، من زير بيرقِ بيگانه نرم».

مجاهدین مشروطه



باسكرويل (معلم آمريكايي مدرسه جمهوريان پروتستانت) از طرفداران و كشته‌شدگان انقلاب مشروطه در تبريز

سلطان ستاري، دختر ستارخان



فرمان مشروطه به امضا مظفرالدین شاه



مظفرالدین شاه در روز افتتاح مجلس شورای ملی



با حضور شاه در کاخ گلستان گشايش يافت و در آخرين روزهاي زندگي مظفرالدين شاه (14 ذيقعده 1324 ه. ق.) پنجاه و يک اصل قانون اساسي به امضاي شاه رسيد.

هیات همراه فرمان مشروطه



صدراعظم و وزراء هيئت تجار كه دست خط مشروطه را به مجلس آورده‌اند.

نمایندگان اولین دوره مجلس ملی



حبیب الله خان عکاسباشی: «روز گذشته هم جناب رییس مجلس امر و مقرر فرمود که عکسی از وکلاء مجلس مرتباً گرفته شود. لهذا به هزار زحمت، عکس تمام وکلاء را در یک صفحه مرتباً گنجانیده، عکس انداخته‌اند».

سردر اولین مجلس ملی ایران

عاصم اردبیلی

 صالح عاصم کفاش معروف به پرویز که در شعر "عاصم" تخلص میکند روز13 دی ماه 1320 در محله ی قدیمی جمعه مسجد اردبیل در خانه ی پدر بزرگ فقیدش شادروان غلام عسگر عاصم کفاش- که از خادمین دربار حسینی و شاعری دل سوخته و بی تکلف بوده- قدم به جهان هستی گذاشت. پدر مرحومش اسمعلی دارای ذوق ادبی بود و در راسته ی کفاشان بازار اردبیل به کفاشی اشتغال داشت.

صالح عاصم تحصیلات ابتدایی را در دبیرستان سنایی واقع در کوچه ی حسن آباد و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان پهلوی و صفوی به پایان رسانید. پس از انجام خدمت وظیفه وارد تربیت معلم تبریز شد و پس از گذراندن دوره ی آموزشی یک ساله به زادگاه خود بازگشت تا به عنوان معلم استخدام شود و در دبیرستان های اردبیل به تدریس پرداخت. وی در سال 1353 به دانشسرای عالی تهران راه یافت و در رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی به اخذ مدرک لیسانس نائل گردید.

عاصم، علاوه بر مهارت در مراثی غزل های اجتماعی و چارپاره های هجایی، منظومه های شیوایی به صورت بحر طویل دارد که از آن جمله می توان به قطعه ی سوری(جهنمده بیتن گول) و شیخ محمد(ایکینجی بهلول) اشاره کرد.

آثار چاپ شده از این شاعر عبارتند از:

1- قانلی سحر 1373

2- یارالی دورنا 1377

3- نیسگیللی گولوشلر 1382

۴- سوزلو گوزلر 1388

کتابهای انتقال داده شده بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی به روسیه

پیشنهاد داده می شود قبل از انتقال کتابهای موجود در روسیه به فکر انتقال کتابهای بقعه شیخ صفی از موزه ایران باستان و کتابخانه ملی  به اردبیل باشیم .

۱ ـ مطلع خضو صرالکِلَم فی معانی فصوص الحکم ، به زبان عربی در فلسفه/ تألیف محمد بن علی
2ـ اسماء الحسنی مع ترجمه به عربی/ تألیف سلطانعلی مشهدی [ محتملاً باید خط سلطانعلی باشد

3 ـ اسناد مناجات مخمس ـ به عربی .
4- صحیفه کامله / تألیف عبدالله بن عمر ـ به عربی .
5 ـ طوالع الانوار و مطالع الانظار / تألیف بیضاوی ـ به عربی .
6ـ شو اکل الحور فی شرح هیاکل النوار . 7 ـ الاشارات و التنبیهات . 8 ـ کتاب الکناش المعروف به کتاب الفخار تألیف محمد بن زکریا الرازی در طب . 9 ـ الجامع الکبیر المعروف بالحاوی ، تألیف یحی بن سعید هذلی حلی . 10 ـ مرقعات . 11 ـ مرقعات . 12 ـ مرقعات . 13 ـ روضه عین القضاه همدانی . 14 ـ کتاب علم تألیف غزالی . 15 ـ لوایح جامی . 16 ـ تحفه شاهی . 17 ـ مرقعات . 18 ـ مرقعات . 19 ـ مقاله خواجه انصاری . 20 ـ کیمیای سعادت غزالی . 21 ـ تاریخ طبری به فارسی . 22 ـ تاریخ طبری به فارسی . 23 ـ تاریخ طبری به فارسی . 24 ـ فردوس التواریخ . 25 ـ روضه الصفا میرخواند در یازده جلد . 26 ـ خلاصه الاخبار فی بیان احوال الاخیار تألیف خواندمیر . 27 ـ حبیب السیر . 28 ـ جواهر الاخبار بوداق . 29 ـ جامع التواریخ رشیدالدین . 30 ـ مرقعات . 31 ـ ظفرنامه تیموری . 32 ـ ظفرنامه تیموری ایضاً . 33 ـ مطلع السعدین و مجمع البحرین عبدلارزاق سمرقندی . 34 ـ ایضاً مطلع السعدین . 35 ـ صفوه الصفا ابن البزاز . 36 ـ بیاض مکالمه شاه صهماسب با ایلچیان . 37 ـ تاریخ شرفنامه . 38 ـ تاریخ الماثر کالر روالجواهر . 39 ـ روضه الاحباب فی سیره النبی والال و الاصحاب . 40 ـ مجمع الانساب . 41 ـ احسن الکبار فی معرفه الائمه الاطهار تألیف محمد بن زیدبن عربشاه حسینی . 44 ـ احسن الکبار فی معرفه الائمه الاطهار جلد دوم . 45 ـ خلاصه الاشعار و زبده الافکار . 48 ـ دیوان اشعار . 49 ـ شاهنامه چهارنسخه . 50 ـ دیوان انوری . 51 ـ دیوان جامی . 52 ـ دیوان اشعار متفرقه ( متععد ) . 53 ـ خسرو و شیرین . 54 ـ انتنخاب حدیقه حکیم سنائی . 55 ـ دیوان خاقانی . 56 ـ دیوان صیفی . 57 ـ دیوان عطار . 58 ـ دیوان کمال الدین . 59 ـ ایضاً . 60 ـ گلستان سعدی . 61 ـ کلمات . 62 ـ بوستان و انتخاب بوستان متعدد . 63 ـ گلشن راز . 64 ـ کلیات دهلوی . 65 ـ نظامی گنجوی متعدد . 66 ـ انتخاب دیوان خسرو 67 ـ هشت بهشت .68.لیلی و مجنون 69 ـ انتخاب خسرو و شیرین . 70 ـ خصر خان دولرانی . 71 ـ ترجیع بند جامی . 72 ـ دیوان امیر حسن دهلوی . 73 ـ زادالمسافرین . 74 ـ دیوان خواجو . 75 ـ دیوان ابن یمین . 76 ـ کتاب مهر و تستری تألیف عصار . 77 ـ ایضاً . 78 ـ کلیات عمادالمله والدین الفقیه الکرمانی . 79 ـ ایضا ً . 80 ـ دیوان حافظ شیرازی . 81 ـ کلیات حکیم نزاری . 82 ـ دیوان کاتبی . 83 ـ غزلیات شاهی در سه نسخه . 84 ـ کتب سبعه جامی . 85 ـ تحفه الاحرار در سه مجلد ( شعر ) . 86 ـ سبحه الابرار ( نظم است ) در دو مجلد . 87 ـ یوسف و زلیخا . 88 ـ سلسله الذهب اشعار فارسی 89 ـ چهل حدیث حامی . 90 ـ دیوان اشعار . 91 ـ گوی و چوگان نسخ متعدده . 92 ـ ثمرنامه هاتفی جامی نسخ متعدده . 93 ـ شاهنامه هاتفی . 94 ـ هفت منظر نظامی . 95 ـ مرثیه . 96 ـدیوان بابافغانی . 97 ـ دیوان سهیلی . 98 ـ دیوان آصفی . 99 ـ رساله رساله ملاسلطانعلی . 100 ـ قصاید و اشعار101.آثار المظفر102.شاهنامه شاه اسماعیل103.شاهنامه درویش هلالی104.کلیات اهلی شیرازی105.ایضا106.عقاید شاهی107.کتاب مهرو وفا108.دهنامه عماد فقیه109.دیوان مانی110. حسن و دل . 111 ـ نزهه العاشقین . 112 ـ مرزبان نامه 113 ـ ترجمه الفرج بعدالشده و الضیقه . 114 ـ مرقعات . 115 ـ مرقعات و دواوین مختلفه در نظم و نثر ترکی . 116 ـ کلیات نوائی . 117 ـ خمسه امیر علیشیر نوائی . 118 ـ دیوان نوائی نسخ متعدده . 119 ـ اسکندرنامه

امامزاده اوخلی بابا قدمت: ایلخانی - صفویه مشکین شهر

امامزاده اوخلی بابا قدمت: ایلخانی - صفویه.׀׀ شمارهٔ ثبت:۱۹۰۳۲.׀׀

تاریخ ثبت: ۱۳۸۵/۱۲/۲۸.׀׀ شهرستان مشکین شهر - بخش مرکزی -

دهستان آلنی - روستای آلنی.

امام زادگان احمد و محبت (ع) روستای آلنیبنای امام زاده احمد و امام زاده محبت (ع) روستای النی در 5 کیلومتری شمال شرقی مشکین شهر واقع شده است. این بناء یک بنای کاملا مخروبه در قبرستان قدیمی روستاست. قدمت بنا به حدود 300 سال پیش می رسد که در زمان قدیم زیارتگاه بوده و متاسفانه به مرور زمان بدلیل عدم بازسازو بهسازی جز چند دیوار سنگ گلی و چند طاق چیزی بر جای نمانده است. با یک ورودی معمولی داخل بنا می شویم و بعد با چند پله به پائین و یک طاق کوچک به ارتفاع حدودی 80 سانتی متر وارد فضای سردابه می شویم که یک چهار دیواری
به ابعاد تقریبی 5/2×5/2 متر مربع با دیوارهای سنگی و کاه گلی است.کنار دیوارها طاقچه های کم عرضی دیده می شود که ظاهرا محل روشن کردن شمع می باشد.از ظاهر ساختمان چنین بر می آید که در گذشته بنایی دو طبقه بوده است.دور تا دور محدوده قبرستان که این بنا هم در آن جای گرفته با دیوار خشتی نیمه خرابی محصور شده است.کمی بالاتر مزار شیخ الکرم – پدر  آیت ا... مشکینی - هم در همین قبرستان واقع شده است

در داخل قبرستان چند قبر دیگر با دیوارهای کاهگلی که اطرافش را احاطه کرده دیده می شود

ورودی آرامگاه

 

مقبره اوخلي باباي آلني در ظلع شرقي قبرستان قديمي دهستان الني بقاياي بنايي با ديواره هاي

خشتي نيمه تخريب در درون باغي وجود دارد که به امامزاده اوخلي بابا مشهور است اين بنا با  ديوارخشتي به صورت (دوار از داخل) ساخته شده است که سقف آن به مرور زمان تخريب شده است وقتي از ورودي کوچک اين بنا وارد مي شويد در داخل راهرو  با چيدن سنگها بر روي هم به صورت دايره وار درطرفين آن به وجود آورده اند را مشاهده مي کنيد

وارد صحن اصلي اين بقعه مي گردي قبري در وسط آن بزرگواري به خواب رفته در آن دخمه را نشان مي دهدکه بي هيچ زيارت نامه وعلامت ونشانه اي از روزگاران گذشته  حرمتش مي کنند هرچند سپرده اند به دست باد وباران خرابه هاي ديگر به فاصله حدود 20 و 200 متري  اين بنا وجود دارد که تخريب شده وهيچ رسيدگي نگرديده است

کهنه قبرستان دهستان آلنی

Sheikh Safi al-din Khānegāh and Shrine Ensemble in Ardabil

 

Sheikh Safi al-Din Khānegāh and Shrine Ensemble was built as a small microcosmic city with bazaars, public baths, squares, religious buildings, houses, and offices. It was the largest and most complete khānegāh and the most prominent Sufi shrine since it also hosts the tomb of the founder of the Safavid Dynasty. For these reasons, it has evolved into a display of sacred works of art and architecture from the 14th to the 18th century and a centre of Sufi religious pilgrimage.

The Sheikh Safi al-Din Khānegāh and Shrine Ensemble in Ardabil is of Outstanding Universal Value as an artistic and architectural masterpiece and an outstanding representation of the fundamental principles of Sufism. Ilkhanid and Timurid architectural languages, influenced by Sufi philosophy, have created new spatial forms and decorative patterns. The layout of the ensemble became a prototype for innovative architectural expressions and a reference for other khānegāhs. As the shrine of a prominent Sufi master, who also was the founder of the Safavid Dynasty, the property has remained sacred in Iran up to the present day.

Criterion (i): The conception of the entire ensemble layout, the proportions of the internal and external spaces and of the buildings, their design and refined decoration, together with the climax created by the sequenced path to Sheikh Safi al-Din’s shrine, all combined, have concurred to create a unique complex in which aesthetics and spirituality are in a harmonious dialogue.

Criterion (ii): The architectural spaces and features of the nominated property have integrated influences of the Ilkhānid and Timurid periods with the religious message of Sufism and the taste for exquisite ornamentation and interior spaciousness, thus giving rise to fresh architectural and artistic forms.

Criterion (iv): The Sheikh Safi al-Din ensemble is a prototype and an outstanding example of a 16th century religious complex, combined with social, charitable, cultural, and educational functions, which contains all the significant elements that since came to characterize Safavid architecture and became a prototype for other khānegāh and shrines.

Integrity and Authenticity

The property contains all the elements that convey its Outstanding Universal Value. Most of the elements of the property are in good condition and, despite several transformations, the site continues to present an image of harmonious composition, in which the material realization of the spiritual path through the architectural design is still clearly legible. The State Party has taken steps to restore the original access to the ensemble, which will strengthen the connection between the architecture and the Sufi spiritual messages.

The design form of the entire complex and of individual buildings has been retained and their religious functions have been maintained in most cases. Where they have changed, the new uses are appropriate to the architectural structure in general, and the material and technical authenticity has been retained, as well as the spiritual character of the place. It is, however, important to reduce the tendency to go too far in conservation work.

Protection and management requirements

The nominated property has been protected under the Iranian legislation since 1932. According to the law currently in force, special protection provisions are in place for the property, the buffer zone and for a wider area called the ‘landscape zone.’ These provisions, already in place, are also being incorporated into the revised Master Plan for Ardabil, final approval of which is scheduled for September 2010.

Any project concerning protected monuments in Iran must be in accordance with the provisions of the law and must be approved by ICHHTO, the authority in charge of the protection of Iranian monuments. The management framework established for the nominated property integrates the regulations for Sheikh Safi al-Din Khānegāh and Shrine Ensemble and the provisions of the Ardabil Master Plan.

Management of protected monuments is the responsibility of the High Technical Council of ICHHTO, which approves budgets and all major conservation works. Minor works and day-to-day maintenance is ensured by a steering committee which can avail itself of a multidisciplinary team (the ICHHTO Sheikh Safi al-Din Ensemble Base), which is headed by a urban planner and includes on its staff engineers, architects, conservation architects, and archaeologists.

Historical Description

Sufism (tasawwuf, from sūf ‘wool' in Arabic or safā ‘purity') is generally considered to be the inner mystical dimension of Islam rather than a distinct sect. It began to develop into a spiritual movement in the 9th and 10th centuries. Sufism is claimed to have been a definitive factor in the spread of Islam and in the creation of an integrated Islamic culture in Africa and Asia. Sufism flourished between the 13th and 16th centuries throughout the Islamic world as a vigorous religious and intellectual culture with specific directions given by the different tariqats or orders founded by Sufi teachers. Sufism has left a number of physical artistic manifestations, particularly in central Asia.

When Iran underwent the Islamic conquest, Ardabil was the largest city in north-western Iran, and it remained so until the Mongol invasions, which left the town shattered for three centuries until the advent of the Safavid Dynasty, of which Sheikh Safi al-Din (1252-1334) is the eponym.

Sheikh Safi al-Din followed Sheikh Zāhed e-Gilāni's teachings and after his master's death took his place and developed his own tariqat, which acquired its name and from which Safavi Sufism originated. He founded a khānegāh in Ardabil, which was later to become his shrine.

The ensemble functioned initially as a small, selfcontained city with bazaars, public baths and meydāns, religious facilities, houses, and offices.

During the reign of the Safavi rulers, the role and function of the nominated property changed to one of political and national importance as the important shrine of the founder of the Safavid Dynasty. Shah Ismail, Sheikh Safi al-Din's successor as Sufi leader of the khanegah, became the first shah of the Safavid Dynasty and declared Shi'ism the state religion.

The Safavids spared no expense in enriching and decorating the structure of the shrine of their ancestor with many works of art. The shrine became a focus for pilgrims from around the world and a religious ensemble containing outstanding works of art, ornamentation, and archaeology from the 14th to the 18th centuries.

Four main building phases have been identified by researchers in which the most important structures were built or substantially modified:

 1300-1349: In this period the layout of the shrine was laid down: Sheikh Safi al-Din Ardabili Khānegāh, Haram-khānā, Allāh Allāh Dome, Sāhat, Dār al-Huffāz Hall, Shāhnishin, the Middle Courtyard, and the New Chilla Khānā were built.

 1349-1544: In this period Shah Ismail and Shah Ismail's mother's sepulchres, Dār al-Hadith, Jannatsarā, Shahidgāh, and the sepulchre yard south of Sheikh Safi al-Din tomb were built. Most of the building activity has been dated to the 16th century.

 1544-1752: The Chini-khānā in its present form, the Shāh Abbāsi Gate, and the Garden Courtyard were created.

 1752 to the 20th century: The school, the toilets, the engine room, and the greenhouse were built, most of them in the 20th century.

.

 

کتاب رساله سبلان(سبلان نامه) در موسسه مطالعات و تدوین تاریخ اردبیل

گلشن الشهدا فائق اردبیلی شاعر قرن سیزدهم درموسسه مطالعات و تدوین تاریخ اردبیل