سرزمین ایران به علت موقعیت ممتاز و اهمیت جغرافیایی – سیاسی خود از آغاز تاریخ تا امروز همواره در معرض مخاطرات جهانی و منطقه ای قرار داشته وهمیشه آسیب های فرهنگی و تاریخی را به خود دیده است.

به همین سبب این کشور در سراسر حیات اجتماعی – سیاسی خود تهاجم های خشونت بار را از سر گذرانده ، در این رهگذر، سرزمین هایی از ایران عزیز جدا شده و آثار تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم نیز از غارت و چپاول مصون نمانده است، این موضوع به زمان خاص محدود نمی شود و تنها دوره قاجارو پادشاهان قاجار رانمی توان مورد سرزنش قرار داد.

ارنست هرتسفلد ، کامرون ، گلدار ، انگلیسی مجاری الاصل، سراورل اشتین ،ژاک دومرگان
 و آرتور اوپهام پوپ از جمله غارتگران باستان شناس بیگانه بودند شخص مزبور همان کسی است که اموال با ارزش تمام نقاط ایران را از جمله اموال مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی را نیز به بهانه اکسپوزسیون لندن (موزه لندن) در سال 1931 میلادی 1310 ه ـ ش که به غرب بُرد این مجموعه شامل 51 قطعه از نفیس ترین اشیاء بقعه من جمله 10 جلد قرآن به خط کوفی و با تذهیب طلا، 7 تخته قالیچه، پرده 2 قطعه، روپوش مقابر3 قطعه، قالیچه و گلیم ابریشم 6 تخته، پارچه زری 6 قطعه ، بشقاب ، قمقمه آب ، قندیل و عجیب اینکه، در موزه لندن باوجود آن که بهترین قطعه های عتیقه ایران حتی تخت معروف طاوس هم وجود داشت، تنها چیزی که هر بیننده را مبهوت و مجذوب خود می کرده و پر بیننده ترین قطعه موزه لندن بوده، پارچه زری بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی ست .حال اینکه پارچه زری بقعه شیخ صفی ، موجود هست؟ در ایران باقی مانده
یا نه؟ اکنون کجاست؟ خود موضوعی است که جستجوی پژوهشگران را می طلبد.