این شهر به سبب موقعیت خاص خود و حوادث معاصر  به ویژه جنگهای 10 ساله روسیه با ایران (1218-1228ق) ، دارای اهمیت  است. معبر اصلاندوز بعنوان محل نفوذ به خاک اذربایجان بخصوص در جنگهای هفتگانه عباس میرزا با روسها پیوسته مورد استفاده بوده است در هنگامه جنگ روسیه با ایران (1227ق/ 1812م) ، زمانی که نمایندگان روسیه و ایران در محل اصلاندوز در حال مذاکره بودند ، روسیه و انگلستان در اروپا با یکدیگر به توافق رسیدند و سفیر انگلیس (سر گور اوزلی ) به افسران انگلیسی که مامور آموزش نظامی قوای ایران بودند ، دستور داد که در مناقشه  ایران و روس مداخله نکنند (. متعاقب ان ، قوای روسیه در اصلاندوز به سپاه ایران شبیخون زد  و با وارد ساختن تلفات  وصدمات ناگهانی بر قوای ایرانی   ، با وساطت دولت انگلستان ، ایران را وادار به صلح و پذیرش عهدنامه گلستان نمود. به دنبال ان تمامی قلمرو ایران در شمال ارس از دست رفت .

اصلاندوز در 1293ش/ 1914م تنها مجموعه ای از کلبه های ساخته شده از نی و حصیر بود که معدودی چادرنشین از ان استفاده میکردند . این ابادی در اواخر دهه 1320ش هنوز روستای بسیار کوچکی به شمار میرفت که تنها دارای 25 نقر سکنه بود. جمعیت اصلاندوز در 1355ش به 1424نفر ( (259خانوار)  ودر 1365 ش به 2042 نفر (329) خانوار رسید .مطابق همین داده ها ، جمعیت 6 ساله و بیشتر اصلاندوز 5/74% از کل جمیعت آنجا را تشکیل میدهد که 1/ 48% از این عده باسواد هستند .

یکی از علل اصلی گسترش اصلاندوز و تبدیل ان از یک روستا به نقطه شهری ، فعالیتهای عمرانی در دشت مغان بوده است. احداث سد مخزنی میل – مغان در محلی به نام قزل قشلاق واقع در 3 کیلومتری اصلاندوز (1349ش) و از این طریق امکان به زیر کشت بردن 90 هزار هکتار از اراضی دشت. خود از عوامل بنیادی رشد این محل به شمار میرود.