پس از کشته شدن ناصرالدین شاه در ذیقعده سال 1313 هـ . ق فرانسویان نتوانستند بخوبی از قرارداد 1312 هـ ق استفاده کنند لذا وزیر فرهنگ فرانسه بورژوا به ژاک دومرگان که در آن زمان در مصر به حفّاری مشغول بو و در سال 1896 م برای یک مأموریت موقت به ایران آمده بود مأموریت داد که به این کشور آمده و در شوش حفاری و اکتشاف کند و رسماً به عنوان نماینده کل وزارت فرهنگ فرانسه، سرپرستی حفریات باستان شناسی ایران را به عهده گرفت و از سال 1897 الی 1911 میلادی 1315 – 1329 هـ قمری در ایران مخصوصاً در شوش به حفاری پرداخت.

ژاک دومرگان به همراه منشی خود ژرژلامبر و اتین گوتیه مستشرق لیونی در اواخر سپتامبر 1897 میلادی ربیع الثانی 1315 هـ .ق عازم تهران شده و در اکتبر همان سال وارد تهران و در شانزدهم دسامبر وارد شوش شد. سایر اعضای اصلی هیئت عبارت بودند از «گوستاوژکیه» باستان شناس و مصر شناس سوئیسی که از سال 1897 میلادی با «مرگان» آغاز به همکاری کرد.

به محض ورود هیئت فرانسوی به شوش آنها نظر اهالی مرکب از چادرنشینان و عشایر را به خود جلب نمودن، مرگان علت آشنایی به موقعیت منطقه جهت مقابله با رقیبان و هجوم قبایل و عشایر اقدام به احداث قلعه ای بسیار محکم با آجر و سنگ برای اسکان اعضا گروه خود نمود.

مرگان از ابتدای کار هدفش تصاحب هر چه بیشتر آثار مکشوفه بود بطوریکه آثار کشف شده و عتیقجات آنقدر جالب بود که روز به روز در اخلاق و رفتار مرگان تأثیر گذاشته و تا جایی که به کسی حتی به افراد گروه خود نیز اجازه نزدیک شدن به صندوقهای اشیاء مکشوفه را نمی داد و از نظارت مأمورین ایرانی به آثار مکشوفه جلوگیری کرده و در نتیجه مأمورین از تعداد واقعی اشیاء بدست آمده مطلع نمی شد.

اشیاء مکشوفه در شوش مرگان را کاملاً خرسند ساخته و شروع به ارسال آنها به فرانسه نمود. ارزش و مقدار واقعی اشیاء به دست آمده هیچوقت آشکار نشد. تنها دستاورد حفریات سالهای 1899- 1897 میلادی هیئت مرگان که برای نمایش در نمایشگاه جهانی، گرانه پاله» در سال 1900 به پاریس رسید. 183 صندوق محتوی 5 هزار قطعه بود. همراه این صندوقها 57 صندوق دیگر نیز بود که در نمایشگاه از آنها استفاده نشد.

«سوهارت» سفیر وقت فرانسه در تهران برای بی ارزش نشان دادن اشیاء ارسالی به فرانسه کوشش داشت تا دولت ایران را متقاعد سازد که فروش این «سنگهای کهنه» به فرانسه به ویژه با وضع خراب جاده های ایران که حمل و نقل آنها تا تهران با مشکلات زیادی همراه بود به صرفه و صلاح کشور ایران است، این گونه تلقینات سرانجام در مظفرالدین شاه، که مرد علیل و بیمار بود مؤثر افتاد و سهم ایران از اشیای عتیقه را به فرانسه واگذار کرد.

در تاریخ 14 محرم 1327 هـ ق به وزارت خارجه گزارش داده می شود که در شوش دو مجسمه فلزی کشف شده است. که عتیقه شناسان قیمت هر یک از آن را دو کرور تومان (پانصد هزار تومان) قیمت گذاشته اند که با این بی پولی دولت نمی توان از آن پول گزاف صرف نظر کرد و می توان با این مقدار پول دو فروند کشتی جنگی که در شط العرب مورد لزوم است خریداری نمود.

مرگان در سال 1904 میلادی این مجسمه را که از جنس مفرغ با روکش برنزی بوده و نزدیک به دو هزار کیلو وزن داشت و متعلق به ملکه ناپیراسو همسر اونتاش گال یکی از بانیان سلسله پادشاهی ایلامی در حدود هزاره سوم قبل از میلاد بوده، همراه با هفتاد و پنج صندوق از اشیاء عتیقه از ایران خارج می کند. خبر خروج اشیاء فوق را که امان الله کارگزار ایران در عربستان داده بود، وقتی به گوش مظفرالدین شاه می رسد دستور می دهد که کلیه بارهای «مرگان» در گمرک بازرسی  شوند و گزارش نیز فرستاده شود .

اگرچه از این بازرسی ها در تمام نقاط ایران برای تیم حفریات مرگان زیاد بود و اثری نداشت چون دو مرگان در سال 1900 میلادی امتیاز دایمی حفاری را کسب کرده بود که به امضای مظفرالدین شاه و دلکاسه وزیر امور خارجه فرانسه رسید که به موجب آن هر نوع کار و بهره برداری عملیاتی را در سرتاسر خاک ایران به طور انحصاری برای فرانسویان داده می شد.